Çalar saatinin sesini duymasıyla gözlerini açması bir oldu. Önce saate baktı, 07.00’di. Hızlıca kalktı ve banyoya gidip yüzünü yıkadı. Hemen odasına gelip üstünü giyindi ve odasından çıkıp, kahvaltı etmek için mutfağa gitti. Annesi yine o mükemmel omletlerini hazırlamıştı. Masaya oturdu ve annesinin çaylarını koyuşunu izledi. Anneside yerine oturduktan sonra sordu;
-“Anne, biliyosun yarın lise mezuniyet törenim var ve hâlâ kahrolası terzi elbisemin kemerini bitiremedi. Bu gidişlede pek bitirmeye niyeti yok. Peki, ben yarın ne giyeceğim?”
Annesi bi süre önüne baktı ve kalkıp çantasından kredi kartını çıkarıp Jamie’ye uzattı;
-“Bugün okula gitmek yerine bir mağazaya gidip kendine başka bir elbise alabilirsin. Biliyorum diğer elbiseni çok sevmiştin; ama seninde dediğin gibi terzimizin elbiseyi bitirmeye niyeti yok. Tatlım; ama mümkün olduğu kadar az harcamaya çalış…”
Bir süre annesine baktı ve kalkıp boynuna sarıldı. Gelirleri o kadar iyi değildi aslında. Tamam, kredi kartları vardı ama zaten onu da onlar almamıştı ki. Babasından kalmıştı. Babası… Geçen yaz vefat etmişti. O vefat edince Jamie, annesi ve bir de erkek kardeşi, James kalmışlardı. Annesinin işi iyiydi. Maaşı da iyiydi; ama maaşın yarısını babasından kalan borçları ödemeye harcıyorlardı. Bu yüzden annesinin böyle bir incelik yapmasına gerçekten çok sevinmiş ve birazda şaşırmıştı.
-“Annecim gerçekten çok teşekkür ederim!”
Hemen portmantodan montunu aldı ve kapıyı açıp evden çıktı. Merdivenleri hızlı hızlı indi. Hemen otobüse bindi ve akbilini basıp gözleriyle boş bir yer seçti ve gidip oturdu. Biran önce mağazaya ulaşmak istiyordu. Yaklaşık 15 dakika sonra mağazanın önündeydi. Hemen otobüsten indi ve mağazaya girdi. Tezgâhtar yanına yaklaştı ve ona ne tür bir şey baktığını sordu. Jamie de ona mezuniyet için bir şeyler baktığını söyledi.
Parmağıyla gösterdiği yöne gidip elbiselere göz atı. İki elbise arasında kalmıştı. Ya beyaz olanı alacaktı ya da yeşil olanı. Üstelik ikisinin de fiyatları gayet uygundu.
İkisini de alıp kabine girdi. Önce beyaz olanını denemeye karar verdi. Fermuarını açtı ve tam kafasından geçirirken bir anda mağazanın ışıkları söndü ve tekrar geri geldi. Derin bir nefes çekip elbiseyi giymeye devam etti. Elbiseyi giydikten sonra arkasındaki aynaya nasıl göründüğünü görmek için baktı. Aman Tanrım! O alnındaki içi boş hilal de neyin nesiydi öyle? Ve o anda kafasına dank etti.
İşaretlenmişti!
C.tesi Ocak 23, 2010 7:14 pm
