Kristen sabah uyandığında içindeki mutluluğa izin vermişti. 18 yıldır her sabah gözlerini bu odada açıyordu.
Yeni güne bu odanın pembe duvarlarına bakarken merhaba diyordu.Kristen her zaman hayat dolu bir kızdı. İçindeki mutluluğu çevresine yansıtmayı iyi biliyordu.
Yatağından kalktı ve banyoyo doğru ilerledi. Kendi odasında banyo bulunmasını şans olarak nitelendiryordu.
Aynaya yansıyan görüntüsüne, hayranlıkla baktı. Mavi gözleri ışıl ışıl, içindeki mutluluğu yansıtıyordu. Sarı saçlarını 10 kez fırçaladı. Yüzünü yıkadı. Tazelendiğini hissediyordu.
Banyadan çıktıktan sonra, hemen penceresini açtı. Taze bahar havasının, odasına dolmasına izin verdi.
Kuşların şarkılarını büyük bir zevkle dinledi.
" Keşke benimde kanatlarım olsa, sizler gibi uçup çevreye neşe saçsam" diye düşündü.
Küçük bir kız gibi koşarak mutfağa gitti. Annesi, Kristen için en sevdiği omleti pişirmişti. Mutfaktaki güzel kokular Kristen'i bir esinti gibi sardı.
_" Günaydın annecim" diyerek annesinin yanağına küçük bir öpücük kondurdu. Annesi, Kristen'in neşe dolu sesine gülümseyerek karşılık verdi.
_" Günaydın kızım, bugün çok mutlusun. Acaba bunun nedeni Robert'ın tatilden dönmesimi?" Annesinin sözleri Kristen'nin yanaklarında pempe çiçekler oluşmasını sağladı. Kuş cıvıltısı sesiyle karşılık verdi.
_" Evet anne. Tam iki haftadır onu görmüyorum, çok özledim" Utangaç tavırlarla kahvaltısını yaptı. Düşüncelerinde Robert vardı.
Onu nasıl özlediğini ve ona nasıl umutsuzça aşık olduğunu düşündü." İki yıldır, her gün hayatımda olduğun için, çok mutluyum"diye düşündü.
Okul için evden çıkmaya hazırdı. Kitaplarını çantasına koydu. Bugün büyük aşkı okulda onun yanında olacaktı. İçindeki sevinçle annesini öptü.
_" Ben gidiyorum annecim, Okuldan sonra Robert'la olurum, beni merak etme" Kristen sesindeki heyacanı bastıramamıştı.
_" Tamam kızım, ama çok geç kalma. Robert'ta sevgilerimi ilet." Annesi kızının mutluluğuna çok seviniyordu. Onu böyle gülerken görmek, kendi acılarını unutturuyordu.
Kristen evden çıktı. Arabasına binip okula doğru gitmeye başladı. Okula yaklaştığında, kalbi ürkek bir kuşun kanat çırpması gibi hızlı atıyordu. Arabasını her zaman park ettiği yere bıraktı. Okulun arkasındaki banklara doğru yürüdü. Kristen çevresindeki arkadaşlarını başıyla selamladı. Kimseyle konuşabilecek durumu yoktu.
Tek isteği Robert'ı görmekti. Her zaman oturdukları bank'a doğru ilerlediğinde onu gördü. Üzerinde siyah deri çeketi ve altında koyu renk kot pantolonuyla nekadar hoş göründüğünü düşündü. Robert, Kristen'i görünce hızla yanına geldi. Onu kollarının arasına aldı. İçilerindeki özlemin, onları yönetmesine izin vermişlerdi.
Kristen, Robert'In kokusunu içine çekti. "Taze çiçeklerden bile daha güzel koktuğunu" düşündü. Dudakları birbirini bulduğunda, Kristen dudaklarının arasından, ruhunun Robert'a geçtiğini hissediyordu...
C.tesi Kas. 21, 2009 6:14 pm
