Melinda Penelope Grace~

Mesaj Sayısı : 31 Nerden : Los Angeles.

Melinda~~
Yine sıkıcı bir okul günü başlıyordu. Her ne kadar matematikten nefret etse de bunu yapmak zorundaydı. Zaten yeterince derdi yokmuş gibi birde şu matematik meselesiyle ilgilenmeliydi. Bunu yapmak zorundaydı.
Bukleler halinde omuzlarına düşen saçlarını düzeltti. Son kez aynada kendine bakarak okulun yolunu tuttu.

Bugün her şey bambaşkaydı.
Güneş sanki batıdan doğmuştu.
Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Melinda da bunun farkına varmıştı. Okula gelince karşısında birden Lola’yı buluverdi. Yine bir moda dergisinde yeni bir elbise görmüş onu almanın planlarını kuruyordu ama Melinda bununda ilgilenmiyordu. Ona ne oluyordu bugün böyle?

Joe bile artık umurunda değildi. Okula geldi ilk ders matematikti. Joe da oradaydı. Orada oturuyordu ama umurunda değildi. Başka şeyler düşünüyordu.
Öğretmen derse geçmişti ama o kendini bir türlü derslere veremiyordu. Matematik umurunda bile değildi.
Sonunda zil çalmıştı. Hiç derslerde bu kadar sıkıldığını hatırlamıyordu.

Hemen dışarı çıktı.
Bir adam gördü. Bunun başta kim olduğunu anlamamıştı fakat sonra alnındaki işareti gördü ve korktu. O bir iz sürücüydü ve ona doğru geliyordu. Adamın ağzından şu sözler döküldü:
‘Gece Evi seni seçti. Ölümün doğuşun olacak!’

İlk başta ona ne olduğunu anlamamıştı alnında karıncalanmalar ve hiç bitmeye öksürük nöbetleri vardı. Hemen çantasını kapıp tuvalete gitti ve alnındaki hilal biçimindeki işaretini gördü. Ağzı bir karış açık kalmıştı. Ne yapabilirim diye düşündükten sonra aklına Lala geldi. Evet, evet Lala ona kesinlikle yardım ederdi her zaman bir kız kardeşten bile daha yakın olmuşlardı Lala ile.

Lala şuan biyoloji sınıfında olmalıydı. Teneffüse daha 5 dakika vardı. Melindaya o 5 dakika 5 yıl gibi gelmişti adeta. Sonunda Lala’yı bulmuştu. Lala koşar adımlarla yanına gelmişti kafasına kapüşonunu geçirmiş korkulu ve ürkek adımlarla yanına geliyordu. Çok tuhaf görünüyordu. Melinda onu hiç böyle görememişti.
‘Melinda, sana göstermek istediğim çok önemli bir şey var!’
‘Dur Lala benimki çok daha önemli! Gel benimle!’
Koşar adımlarla kızlar tuvaletine gittiler. Lala bir şey söyleyecek olsa Melinda ona susmasını söylüyordu. Tuvalete gelince Melinda gözünün önüne düşen perçemlerini kaldırdı.
‘İnanmıyorum Melinda, sen de mi!’
‘Ne demek ‘‘Sende mi’’ Lala?’
‘Sen de mi işaretlendin!’ derken yavaşça kapüşonunu başından çıkardı.
Melinda’nın ağzı neredeyse bir karış açık kalmıştı.3 gün sonra öleceğini söyleseler ancak bu kadar şaşırabilirdi belki. İkisi de işaretlenmişti! Hayatlarında çoğu şey aynı olmuşlardı. Aynı mahallede oturuyorlardı, anneleri ve babaları aynı yerde çalışıyorlardı… Ve daha birçok benzerlik vardı aralarında. Üstelik iki ikiz birbirine ne kadar benzerse Lala ve Melinda birbirine bir o kadar benziyorlardı. Ama ikisinin de aynı gün işaretlenmesi artık biraz fazla olmaya başlamıştı. Melinda’nın içinde müthiş bir korku vardı. Şimdi ne yapması gerektiğini bilmiyordu. Lala’nın ona yardım etmesi gerekiyordu.

‘Lala ne yapıp edip Gece Evi’ne gitmemiz gerekiyor! Annemin oraya gitmeme izin vermeyeceğini sen de benim kadar iyi biliyorsun.’
‘Geçti bir tanem. Her şey çözülecek merak etme Gece Evi’ne gideceğiz’diye onu teselli etti Lala.
Bir şey söyleyecek oldu Melinda. Ağzını açacak oldu ama hıçkırıkları ona engel oldu.
‘Lala şimdi ne yapacağım ben?’diyebildi hıçkırıkların arasından.
‘Merak etme tatlım, her şeyi halledeceğiz.’
Bir insanın bulabileceği en iyi dosttu Lala. Bazen çok güler bazen ise çok ağlardı. Ama dengesiz biri değildi. Üstelik çok anlayışlıydı. Her türlü zorluğun üstesinden gelebilecek kocaman bir kalbi vardı. Çoğu zaman Melinda ağlar, Lala onu teselli ederdi. Sorunlu bir kız değildi Melinda ama zor günler geçiriyordu çoğu zaman.
‘Pekâlâ, önce bir plan yapmamız gerekiyor. Ben anneme size geleceğimi söyleyeceğim. Sende annene bize geleceğini söylersin. Sizin sokağın sonundaki parkta buluşup birlikte Gece Evine gideriz.’
‘Lala sen…’
‘Şhh tamam canım. Dediğim gibi anlaştık mı?’
‘Peki’ dedi Melinda hıçkırıkları sonunda dinmişti. Çok duygusal bir insandı Melinda. Ama vara yoğa ağlamazdı. Lala her zaman olduğu gibi antibiyotik gibi gelmişti Melinda’ya. Şimdi tek sorun evden çıkmaktı.

Eve vardıklarında saat 8 de buluşmayı kararlaştırdılar. Melinda’nın içinde garip bir his vardı. Şansın ondan yana olmasını diledi. Evin kapısını açtı. Annesi Melinda’nın küçük kardeşi Ted ile ilgileniyordu.
‘Hoş geldin tatlım. Günü nasıl geçti?’ diye cıvıldadı annesi.
‘Şöyle böyle.’
‘Hemen odana mı çıkıyorsun tatlım?’
‘Evet, yapmam gereken bazı işler var. Akşam Lala ya gideceğim olur mu?’
‘Peki canım.’
Annesinin bu sorun çıkarmayan haline bayılıyordu. ‘Keşke hep böyle olsa’ diye düşünmeden edemedi. Ne götüreceğine bir türlü karar veremediği için ne var ne yok almıştı.

Vakit gelmişti.
Valizi camdan aşağı fırlatıp saat 8 e 5 kala evden çıktı. Lala her zamanki gibi tam vaktinde randevu yerindeydi.
İkisi de sessizce yürüdüler.
Hem korku, hem neşe, hem de mutluluk vardı ikisinin de yüreğinde.
Gece evinin karanlık yollarında yürüyorlardı şimdi…

4.sınıf olmak istiyorum. Smile

Konu: Geri: Melinda Penelope Grace~ C.tesi Kas. 21, 2009 2:36 am

Öncelikle betimlemeler çok yoktu ancak dediğimiz gibi her yazı da yığınla betimleme olacak değil ancak biraz da olsa fena olmaz hani. Duygu betimlemeleri azdı ve RP'de anlam bozuklukları vardı. Bir paragrafta iki cümleyi aynı anda kullanmışsın ve son zamanlarda çok sık yaşadığım bir olay yaşandı yine. Oradan oraya atlamışsın. Yazmaya üşenmiş gibi ve bu zaten puanını düşüren ana etken.
Söylediklerime dikkat edersen daha iyi olacağına inanıyorum.

65*

Mesaj Sayısı : 31 Nerden : Los Angeles.

Peki,teşekkürler. Smile