İstediği sadece bir şey vardı... Bu hiç hoşlanmadığı hayatı tamamen bırakıp , yeni bir sayfa açmak ve tamamiyle sevdikleriyle mutlu ,huzurlu ve normal bir hayat yaşamak istiyordu. Öylece boş sahilde durmadan yürüyordu.Kulağında mp3 ile en sevdiği- Bon Jovi Always- şarkısını dinliyordu.Kendini adeta başka bir Dünya’ya atmıştı,tek düşündüğü ritimlerin nasıl ruhunun derinliklerindeki kırık parçaları ortaya çıkarışıydı… Kendini her şeyden arındırmak istiyordu. Birden o huzur verici andan kopup birinin elinin ona dokunmasıyla irkildi.
“Megan Tanrı Aşkına niye telefonlarıma cevap vermiyorsun?Öldüm korkudan. ”
“Şey Lucas ben .. Ben biraz yalnız kalıp kafamı toplamak istedim.” Lucas’ın yüzündeki ifadeden ne kadar korktuğunun farkındaydı Megan ve kendine bunun için birkez daha büyük bir kızgınlık duydu.. Çünkü Lucas Megan’ın en yakın arkadaşıydı ve hayatının neredeyse tamamı birlikte geçmişti. Yaptığı ilklerin hepsi onunla beraberdi.Lucas’ın onu sevdiği düşüncesi aklına geldikçe büyük bir çaresizliğin içine düşüyordu , o hayatı boyunca onu kardeş gibi görmüştü ve bu durumun üstesinden nasıl geliceğine dair en ufak bir fikri yoktu.
“Hey neyin var senin gerçekten kötü görünüyorsun” Lucas’ın sözleri Megan’ı iç dünyasından söküp almıştı.
“Yok bir şey iyiyim ben.”
“Yüzün hiç öyle demiyor ağladın mı sen ? ” Lucas bu soruyu sorana dek bunun farkında bile değildi. Olanları hatırlayınca yine aynı şey olmuştu. Elinin tersiyle sildi yüzünü.
“Her zamanki şeyler,yine annem ve babamla tartıştım ve kendimi, en huzur bulduğum yere geldim.” Megan kelimeleri seçmekte zorlanıyordu ve her zamanki babasının sıkıcı tavırlarından,annesinin yine ona suç bulmasından sonuçta da çıkan kavgalardan çok bıkmıştı.
“Bay ve Bayan Valerie senin hakkında çok endişelendiler”
“Ah lütfen şu an onların ilgili anne-baba imajları için yaptıklarından konuşmak istemiyorum.”
“Biliyorum Meg, onlardan pek hoşlanmıyorsun ve bu konuda da çok haklısın ama yapacak bir şeyin yok .Eve dönmen lazım.”
“Ah hayır Lucas bu asla olmayacak ! ” Megan git gide kalbinin üstünde ağırlığın fazlalaştığının farkındaydı. Anne ve babasından beklediği fazla bir şey yoktu.İhtiyacı olan sadece sevgiydi ama babasının otoriter ve tartışmacı tavrından ve annesinin de olayları kızıştırmaktan başka bir şey yapmayacağını çok iyi biliyordu. Bunları düşündükten sonra biran içindeki kıvılcım büyüdü ve yerini öfkeye bıraktı.
“Bak Lucas şu an çok öfkeliyim ve yalnız kalmaya ihtiyacım var.”
“Ama-”
“Aması yok Lucas endişenin farkındayım fakat şu an yalnız kalıp kendime gelmem lazım.”
Lucas kararsızdı ama en yakın arkadaşının ve sevdiğinin ne kadar inatçı olduğunu çok iyi biliyordu.Daha fazla direnmeyecekti.Direnemeyecekti…
“Tamam ama bir şey olursa hemen beni arayacaksın ?”
“Peki arayacağım.”dedi Megan.Üzgündü hem de çok herkesin kalbini kırıyordu.. Daha fazla kalamazdı çünkü kalırsa biliyordu onu daha fazla üzecekti.Arkasına bakmadan yürüdü,kopmak istiyordu bu hayattan öylece uzaklaşmaktı amacı.. Müziğin rahatlatıcı etksine bırakmıştı kendini. Bir bank bulup oturdu ve denizin o muhteşemliğini izledi.Denizin o dinginleştiriciliğine bırakmıştı ruhunu ve diğer her şeyi…Doğa onu kollarına almış, gece olmasına rağmen deniz onu içine çekiyordu eşsiz güzelliğiyle.Aradan ne kadar zaman geçtiğinin farkında değildi,zaten umursamıyordu da.Birden o safir mavisi hilali ve yüzünü çerçeveleyen muhteşem dövmeli vampir belirdi karşısında.Tek kelimeyle kusursuzdu.Orantılı kaslı vücudu,bal rengi gözleri , dolgun dudakları ve etkileyici bakışları karşısında dona kalmıştı.Bu durumunun başka bir nedeni de vardı .Çünkü O bir İz sürücüydü ve Megan bunu gördüğü ilk dakikada anlamıştı.Her şey yavaş yavaş bulanıklaşıyordu…Duyduğu son ses vampirin etkileyici sesi oldu: “Gece evi seni çağırıyor Megan Valerie ölümün, doğuşun olacak.Gecenin tatlı sesine kulak ver.Geleceğin Gece Evi’nde seni bekliyor.”Göz kapakları ağırlaşıyordu,bedeni adeta tonlarca yükün altında kalmışçasına ağır bir fazlalık hissediyordu üstünde ,daha fazla dayanamayıp kendini bilinmezliklere doğru bıraktı …
…
Uyandığında Güneş doğmak üzereydi ve inanılmaz bir ağrıyla kaplıydı vücudu ve Megan’ın olanları anlaması çok uzun sürmemişti.O artık İşaretlenmişti ve ağzından çıkan ilk kelime “Kahretsin” oldu…
Bu benim ilk rpg'm ve hepinizin yorumlarını dört gözle bekliyorum.
Paz Kas. 08, 2009 3:27 am
Dediğin noktalar üzerinde durucağım bir sonraki rpg'm üzerinde