İsabella Loreléi Miller

Rüyasında boğuluyordu.Kalabalığın arasından çıkarak yürümeye başladı.Ateş vardı .Gözleri görmüyordu.İki yol vardı ama ucunda tehlike vardı.Ne olursa olsun iki yoldan birinden geçmek zorundaydı. Yürüdü yolun sonunda ulaşmak istediği merak ettiği bir şey vardı.Görüntü yaklaştıkça netleşiyordu.Sadece hedefe odaklanmıştı.Tehlike seziyordu ama geri dönemiyordu.Sıcak bir yaz sabahıydı.Beli yüzüne vuran sıcak güneş ile uyandı.Tahta kapısı gıcırtıyla açılarak burnundan soluyan annesi içeri girdi.Söyleceği şeyler her zamanki gibi bu sefer de sıkıcı ve gereksizdi.Beli yüzünü buruşturarak annesine döndü.Gözlerini araladı ve annesini elleri belinde,tek kaşını kaldırmış beklerken gördü."Ne diyeceğimi biliyorsun her halde?Kalk hadi!Senin okulunsa benimde işim!Bu gün sesi her zamanki gibi sert ve ürkütücü değildi.Üzgün ve çaresizdi.Yüz ifadesinden de anlaşıldığı üzere bir şey olmuştu.Şiddetle çarpan kapının gürültüsüyle ikiside zıpladı.Annesi "Baban!Senin baban ...baban....ah!"dedi ve aniden yatağımın kenarındaki sandalyeye oturdu.Yıkılmış gibi görünüyordu.Beli onu daha önce hiç bu kadar çaresiz görmemişti.Neredeyse ağlayacaktı.Fzla bir şey söylemeden yatağından kalktı.Dolabının kapağını açtı ve okul formanı çıkardı.Banyoya girip yüzünü yıkadı.Üstünü giydi.Bunları yaparken hiç konuşmamıştı.En sonunda saçlarını tararken arkasını dönüp "Sorun ne?Neden bütün bunlar..."sesinin bu kadar ince ve sert çıkacağını düşünmemişti.Her zaman olduğu gibi sözü kesilerek "Sus."diye sert bir ses geldi.Öfkeyle arkasını döndü ve saçını taramaya devam etti.Annesine kızmasına rağmen onun böyle boynu eğik oturması onu rahatsız ediyordu.Teyzesi aniden içeri girerek "Kahvaltı hazır."diye ümitle bağırdı.Zamanı yoktu hemen bir şeyler tıkınıp dışarı çıktı.Okula koştu.Büyük kapıdan içeri girdi.Up uzun koridoru yürüdü ve minik kapıdan içeri girdi.Müdür onu bekliyordu.Ona bir kağıt uzatarak imzalamasını istedi.İmzayı aldıktan sonra koşar adımlarla okuldan çıktı.Müdürün arkadaşının annesi olması çok iyiydi.Fırlayarak otobüse bindi.Uzun kahverengi saçlarını savurarak tokasını açtı.Çantasından bir kolye çıkarıp boynuna taktı.Arkadaşlarıyla beraber büyücülük okuluna gidiyordu.Annnesinin haberi yoktu,müdürleri (arkadaşımın annesi)sadece o biliyordu ve bunu küçükken onun hayali olduğu için kabul etmişti.Kolye okulun simgesiydi ve aynı zamanda kimlikleri sayılırdı.Otobüsten indi bir tünele doğru yürüdü ve kimsenin olmadığını kontrol ederek bir kareyi itti.Kİmlik tespit ediciye kolyesini uzatıp bir kaç kelime söyledi.Bu okul çok gizli tutulmalıydı.Nihayet siyah uzun koridoru yürümeye başladı.Yatakhaneyi geçti.Buraya önümüzdeki yıl yatıya gelecekti bu sene annesiniin onu bırakmayıp her gün ziyarete gelmesi ve sırrımı öğrenip hayallerimi yıkmasından korktu.1.sınıfın önünden geçti,2.,3...Yemekhaneye geldi.Siyah cübbeli bir sürü büyücü vardı.O da cübbesini tünelde giymişti.Yemekhanedeki masalerın arasından yürümeye başladı.Tabağına pasta ve kurabiye gönderenler vardı.Üzerine bir sürü şeker ve çikolata parçacıkları serpilmişti.Ağazı sulanıyordu ki Sophie'ye çarptı.Gülümsedi ve ona sarıldı.İşte onun biricik arkadaşı.Birlikte masaya oturup bir şeyler yediler daha sonra 3. sınıfın olduğu odaya giderek sıraya oturdular.Öğretmen hale gelmemişti.Saat ilerliyordu ve koridordan bağırışlar geliyordu.Tüm öğrenciler sınıfın bir köşesinde duruyordu.Beli meraklanıyordu.Saklanan kişiler arasından çıkarak kapıya yöneldi.Sophie arkasından bağırıyordu.Beli ise dinlemiyordu.Tıpkı rüyasındaki gibiydi.Kimseyi duymuyordu.Kalabalık arkasından bağırıyordu ama o aldırmıyordu.Hedefine ulaşmasına az kalmıştı.Sendeleyerek kapıya doğru yürüyordu.Bu son adımları olsa bile merakı onu sürüklüyordu.Kapıya doğru uzandı derin bir nefes alarak kapıyı açtı.Dışarıda birinin ona doğru koştuğunu gördü.Tanımadığı ama büyüleyici birinin.Kapıyı iyice açmayı düşünüyordu ki arkasından Sophie'nin kulak tırmalayıcı çığlığından sonra koşar adımlarla onun yanına gelmişti.Sophie'nin yüzünde endişe vardı.Okulda yangın vardı ve tanınmayan yabancılar dolaşıyordu.Beli korkuyordu ama cesur davranmak istiyordu.İki şekilde de kurtulma şansı yoktu.Ya ölecekti,ya ölecek.Kapıya doğru tekrar yöneldi ama bu defa sarsıldı ve düştü.Bu bir uyarıydı.Beli merakı yüzünden bir çok şey yapmıştı ve her seferde de başını belaya sokmuştu.Bu sefer kendinde bir güç hissediyordu kapıyı açtı ve dışarı çıktı.4tane melek yüzlü yabancı insan çevresinde daire oluşturmuş ona bakıyordu.Bayılmak üzere olduğunu fark etti ama buna zaman kalmadan sınıf kapısını bir adam açtı ve içeri girdi bağırışların arasında kapıya tekrar baktığımda Sophie dahil herkes ölüydü.Ağlamaya başladı.Göz yaşları sel gibi akıp gidiyordu.Bağırmasına fırsat kalmadan adamın biri üstündeydi.Ona hayatı boyunca tatmadığı müthiş bir acı verdi ve gitti.Sanki kriz geçiriyordu.Adam onun öldüğünü sanıyor ve arkadaşlarına da onui öldürdüğünü söylüyordu.Muhtemelen az sonra da öyle olacaktı zaten.Ama tam tersine acısı dinmeye başladı.Ayağa kalktı.Arkadaşlarının yanına gitti ve içinde muthiş bir yanma başladı boğazı kurudu ve birden tıpkı adamın ona yaptığı gibi diğerlerinin üstüne atladı.Bunu istemeden yapmıştı.Kanlarını emiyordu ve kendimi engelleyemiyordu.O anda neye dönüştüğünü anladı.Boğazının yanması dinmişti.Koridordaki büyük aynada kendisine ve yeni kusursuz yüzüne baktı.Harikaydı.Bu durumdan hoşlanmaya başlamıştı ama Sophie'ye yaptığı bu kötülüğü asla unutmayacaktı.

Vampir olmak istiyorum.

Yanlış rp yazıldığından dolayı rp iptal edilmiştir...
Vampirler ısırılarak vampir olmuyorlar.
İşaretlenmeleri gerekiyor ki işaretlenince çaylak oluyorlar vampir olabilmek için önlerinde uzun bir yol var...

ADMİNİNİZ: STEVİE REA JOHANSON