Bileklerinden akan kanın bir türlü dinmemesi iyice endişelendirmişti Thomas’ı.Sevdiği insan kollarının arasında ölüyordu.Annesini de kendi kolları arasında kaybetmişti.Sevgilisinin de aynı şekilde ölmesine izin veremezdi.
“Dayan tatlım.Ambulans birazdan gelecek.” Anna yarı hüzünlü halde gülümsedi Thomas’a.Bu gülümseme biraz daha içini acıtmıştı Thomas’ın.
“Sanırım o kadar vaktim kalmadı Brandon…Şunu bilmeni istiyorum.Seni-“Anna’nın gözleri bir anda kapanmış boynu düşmüştü.Acı bir şekilde haykırdı Thomas.İstemedi şey başına gelmişti.Hayatı boyunca sevdiği tek insan da ölmüştü.Tıpkı annesi gibi…
Ambulansı sesini duyduğunda sevgilisinin cansız bedenini yavaşça yere bıraktı ve hızla kapıya yöneldi.Öfkeden gözü dönmüştü.Sanki her şey onun hayatı berbat olsun diye ayarlanmıştı.Ailesini kaybetmişti –babasını zaten hiç tanımamıştı- şimdi de ambulansın gecikmesi yüzünden hayatındaki tek ışık da sönmüştü.Mutfağın yanından geçerken gözüne parıl parıl parlayan bıçak takıldı.Bu bıçağı alıp önüne gelene saplamak ne kadar da cazip gelmişti o an.Belki de sadece kendisini öldürüp bu hayattan kurtulurdu.
Kapının hızla çalmasıyla bu düşüncelerin hepsi kafasından uçup gitmişti.
“Artık çok geç ! O öldü. Geç kaldınız ! ” diye bağırdı kapıyı açmadan.Bunu yapmayı düşünmüyordu bile.Kendini bir anda kaybedip onları boğacağından veya bıçaklayacağından korkuyordu.Sevgilisi zaten onun yüzünden ölmüştü.Annesini öldürdüğü gibi onu da öldürmüştü.Thomas, şizofreni hastasıydı.Babasının ölümünden sonra kendisini kaybedip annesini de öldürmüştü.Yıllarca rehabilitasyon merkezinde kalmıştı.Buna rağmen hala ilaç kullanıyordu.Ve sakin olması için yine ilaçlarına ihtiyacı vardı.Raflara yöneldi ve ilaçlarının durduğu kutuyu aldı.Bir kaç tanesini titreyen elerliye kutudan çıkardı ve hepsini bir hamlede içti.Az sonra kendini daha rahat hissediyordu.
Kapıyı açtı ve yarı uyur bir halde ambulans görevlilerine gülümsedi.İlaçları onu sersemletmişti.
“Bayım iyi görünmüyorsunuz.Aradığınızda-“
“O burada.Bak –sevgilisinin cansız bedenini gösterdi- Daha iyi bir yerde.”Ağlamayla karışık bir kahkaha attı Thomas.İlaçları onu sarhoş gibi yapıyordu.Muhtemelen yarın sevgilisinin öldüğünü bile hatırlayamayacaktı.Ya da hastanede uyanacaktı.
İkinci tahmin doğruydu.Thomas bir anda ahşap zemine yığılıverdi.Görevliler onu yavaşça kaldırarak sedyeye koydular.Sonra ambulansa bindirdiler.
“Yanına geliyorum sevgili.Az sonra oradayım…”Thomas'ın gözleri ambulansa bindikten ve son sözlerini sarf ettikten sonra kapandı.Artık nefes almıyordu.İstediği olmuştu : O artık sevdiklerinin yanındaydı...
C.tesi Mayıs 29, 2010 5:23 pm
Sonunda gelebildiniz 