Ah, evet, yine o sıkıcı günlerden biri daha, diye düşündü genç adam. Yatağına uzanmış, ince örtülerden birini beline kadar çekmiş, neredeyse tamamen çıplak olan bedeninin belden yukarısı açıktayken, hiçbir şey yapmadan öylece duruyordu. Kasılmış vaziyetteki kolları, elleri başının altında birleşecek şekilde dirseklerinden kırılmıştı. Kapalı gözkapaklarının ardında istemsizce kıpırdanan gözlerinin yaşadığı rahatsızlık bile, onu gözlerini açmaya ikna edemiyordu. Açacaktı da ne olacaktı sanki? Yazın başından beri bedenini kasıp kavuran bir şeyler yapma isteğinin sönmesinden bu yana geçen üç hafta boyunca yaptığı gibi, boş boş vakit geçirecekti. Televizyon programlarıyla, bilgisayar oyunlarıyla -eveti muhtemelen o kadar düşmüştü, bir inek sayılabilirdi bu sayede- ya da bahçede boş boş vakit geçirerek zaman öldürecekti. Hadi ama, boşversene, diye geçirdi içinden. Tamamen gereksiz bir çabayı peşinde sürükleyecek fuzuli bir eylemdi gözlerini açmak. Bu yüzden, kapalı gözkapaklarının iç kısmındaki dünyayı dışarıdakinden soyutlayarak, biraz olsun işe yarayabilecek şeyler yapmayı düşünüyordu. "Unutmak." diye fısıldadı, zihni doğru sözcüğü bulmak için çıktığı arayışın sonuna varıp karanlıkta harflerin aydınlanmasını sağladı. "Olvidar." Bir cümle kurmak istedi bu sözcükle. "¿Señorita, usted olvidas me llamo?" En azından İspanyolcası hala biraz olsun iyi durumdaydı.
Gözlerini açmamakta direterek -açarsa gününün sıkıcılaşacağına dair ciddi anlamda derin bir inancı vardı- belinden yukarısını kaldırıp öne doğru ittirerek egzersiz yapmaya başladı. Bir çaylak olduğu zamandan bu yana gelişen vücudunu formda tutmak için egzersiz yapmalıydı. Kendini her çekişinde bir kelime düşünmeye odaklandı. "Hablar, trabajar, contestar, matar, enseñar..." Sözcükler dizisi zihninden akıp giderken, karnının sertleştiğini hissedebiliyordu. Aklına ilk aşamada gelen sözcükleri tüketip yenilerini bulmak için uğraşırken, çektiği mekiklerin aralarındaki boşluklar istemeden de olsa artmıştı. Şakaklarından akan ilk ter damlasını hissettiği zaman durdu. Gözleri hala kapalıyken, yatağından kalktı. Algılarını kullanarak ilerlediği odanın içindeki eşyaların yerlerini zaten ezbere biliyordu, buna rağmen dikkatli olarak odanın köşesindeki duşkabine doğru ilerledi. Soğuk suyu açıp altına girdiği zaman, bedeninin kasılmasına engel olamadı. Etrafını kaplayan öğleden sonra sıcağına birebir çözüm olarak gördüğü soğuk duşun tek kötü yanı buydu işte. İlk başta üşümemek gibi bir seçeneğiniz yoktu. Birkaç saniye içinde bedeni suya alıştı ve gevşedi.
Duştan çıkar çıkmaz, el yordamıyla bulduğu havluyu beline doladı ve yatağının karşısında duran gardroba doğru ilerledi. Bunu birkaç gündür yaptığı için, artık zorluk çekmiyordu. Ayaklarını keşfetmek için kullanıyordu. Adımları ileriye doğru sakınmadan atılıyormuş gibi gözükseler de, genç vampir her an ayağını geri çekmeye hazır bir halde ilerliyordu.Yatağının ayağını ufak bir temasla keşfettikten sonra, karanlıkta, gözünün önünde canlanan plana göre gardroba ilerledi. Odanın girişindeki ayak seslerini duyduğunda, gardrobu açmak üzereydi.
"Hadi ama, senin yüzünden gözlerimi açmak zorundayım." diye homurdandı. Gelenin kim olduğunu bilmese de, bu konuda muhtemel tahminleri vardı. Bu yüzden gözlerini araladığı zaman karşısında bulduğu kişi, şaşırmasına neden olmuştu.
"Buraya gelmeni beklemiyordum." dedi aynı anda huysuz ve hoşnut olmayı başararak.
"Ben de seni bu halde bulmayı beklemiyordum." dedi karşısındaki kız. Ses tonundaki memnuniyet, gördüğü manzaranın hoşuna gittiğini belli ediyordu. Ağır adımlarla yaklaştı. Önüne gelince durdu, ve işaret parmağının tırnağını, genç vampirin ıslak karnında gezdirerek konuştu. "Bu halinden faydalanmalıyım." Bunu söyledikten sonra karşısındaki gencin dudaklarına yaklaşarak öpmeye başladı onu. Eli genç adamın karnında dolaşırken yavaşça aşağıya, havlunun üzerine indi. Genç adamı tutkuyla öperken, orada karşılaştığı sertliği parmaklarının arasında hafifçe sıktıktan sonra konuştu.
"Ancak bunun için biraz sabredeceksin. Çünkü Gece Evi'ne dönmemiz gerek."
Bu sözleri duyunca şaşkınlığını gizlemeye kalkışmadı genç vampir. Gece Evi'nin açılmasına daha haftalar vardı. Neden o anda gitmeleri gerektiğini sorgulamak istedi, ancak Emily'nin bir bildiği olmalıydı. Ona bu soruyu sormayı yolda geçirecekleri süreye saklayarak konuştu. "Pekala, giyineyim o halde." Havlunun belinden düşmesine izin vererek genç cadının önünde hızla giyindi. Ne olursa olsun, eve döndüğü için iyi hissettiğini inkar edemezdi.
Çarş. Mayıs 26, 2010 10:47 pm