"Neden? Bunu neden yaptın?" diye fısıldadı Essie, soğuk bir ses tonuyla. "Geçerli bir nedeni yok, sadece onlardan sıkılmıştım." dedi Andres. Ne yapması gerekiyordu? Andres'e karşı hissettikleri, bir anda kenara atabileceği kadar basit duygular değillerdi. Andres, Essie'nin her zaman güvendiği ve sevdiği abisiydi. Annesini ve babasını soğukkanlılıkla öldürmesi, ne içindi?
"Sana acıyorum." diye mırıldandı Essie. Gözleri dolmuştu, ama ağlamıyordu, ağlayamazdı. Ağlamaktan hep nefret etmişti, hayatı boyunca ona öğretilen şey sadece güçlü olmasıydı. Anne ve babasının soğuk bedenlerine bakarken bile ağlamamalıydı, acıyı hissetmemeliydi. "Acıdığın birini sevecek kadar acınasısın, Essie." dedi Andres, yüzünde soğuk bir gülümsemeyle. Andres'in yüzündeki gülümseme derinleştikçe, Essie'nin içindeki acıda dayanılmaz bir hale geliyordu.
"Seni hiçbir zaman sevmediğimi söylemeyeceğim, sen benim kardeşimsin. Ama artık, sana olan sevgim, benim için hiç birşey ifade etmiyor. Sen benim için sadece alınması gereken bir intikamsın." diye bağırdı Essie. Hissettiğinden daha duygusuz ve soğuk konuşmuştu. Her zaman olduğu gibi, duygularını zorla içine atıyordu. Ama bu sefer dayanmaya çalıştığı acı, daha önce karşılaşmadığı bir acıydı. "Beni öldürecek misin? Bunu yapabilir misin, benim küçük kardeşim?" diye söylendi Andres, ardından bir kahkaha patlattı. Essie, sakinleşmek için bulundukları ormanı süzdü ve gecenin zarafeti nefesini kesti. Andres ise bir ağacın üstüne sıçradı ve gözden kayboldu.
Essie, adeta bedenine komut veremiyordu. İçindeki acı her saniye biraz daha beter oluyordu. Derin bir nefes aldı ve Andres'in gözden kaybolduğu tarafa döndü. O anda, Andres önünde belirdi ve insanların göremeyeceği bir hızla, Essie'nin arkasına geçti. Essie, Andres'in nefesini boynunda hissettiği anda, elini çantasındaki silaha götürdü, ama çok geçti. Andres, bir eliyle Essie'nin boynunu tutuyordu, diğer eli ise Essie'nin kolundaydı. Essie, kıpırdayamıyordu. "Zayıf ve gereksizsin kardeşim, bana zarar veremezsin. Bir insansın ve çok fazla zaafın var. Yine de, sanırım seni öldürmeyeceğim. Bana olan nefretin çok komik ve beni eğlendiriyor." diye fısıldamıştı Andres. Essie hala Andres'in nefesini boynunda hissedebiliyordu ve kalbi yerinden çıkacak gibi atmaya başlamıştı.
"Seni birgün öldüreceğim ve bunu yaparken tereddüt etmeyeceğim sadece zevk alacağım, Andres." diye fısıldadı Essie ve kardeşinin, boynuna dişlerini geçirmesine göz yumdu.
Out: 4. veya 5. Sınıf Çaylak olabilir miyim?
Çarş. Mayıs 26, 2010 5:58 am
